Czym jest psychoterapia?

Uczenie się nowych rzeczy. Moje myślenie o psychoterapii jest bardzo proste. Każda_y z nas robi to, co potrafi (= co umie). Jeśli zgłaszasz się po wsparcie do psychoterapeutki_y, oznacza to, że robiąc to, co potrafisz, wpadasz w kłopoty. W takim razie, musisz nauczyć się czegoś nowego: nowego zachowania i/lub nowej reakcji emocjonalnej w wybranych sytuacjach. Właśnie po to jest psychoterapia. Na sesjach będziemy się zajmować nauką tych nowych rzeczy.

Współpraca. Psychoterapia to wspólne przedsięwzięcie. Będziemy potrzebować siebie nawzajem. Ja posiadam wiedzę i umiejętności, by pomóc Ci w znalezieniu nowych rozwiązań. Po Twojej stronie potrzebna jest gotowość, by zaryzykować pogłębione rozumienie siebie samej_go: własnej historii, utartych sposobów myślenia i reagowania emocjami na ludzi i zdarzenia. Potem przychodzi czas na próbowanie czegoś nowego.

Wsparcie. Lynne Jacobs, jedna z najważniejszych nauczycielek na mojej drodze do stawania się psychoterapeutą, twierdzi, że bycie we wspierającym kontekście poznaje się po tym, że „można myśleć wszystkie swoje myśli i czuć wszystkie swoje uczucia”. Moim zadaniem, jako psychoterapeuty, będzie dołożyć starań, by Nasz kontakt stał się dla Ciebie źródłem wsparcia w takim właśnie sensie.

Akt odwagi. Podczas psychoterapii uświadomisz sobie różne trudne rzeczy na swój temat oraz doświadczysz towarzyszących temu uczuć. To nie żadne miejskie legendy o tym, co dzieje się w gabinetach psychoterapeutek_ów. Tak będzie. Jeśli się na to decydujesz, jest to akt odwagi.

Inwestycja. Rozpoczęcie psychoterapii wpłynie na Twoją „gospodarkę zasobami”. By uczestniczyć w sesjach, przeznaczysz na to swój czas, pieniądze i energię. Niewykluczone, że po rozpoczęciu spotkań odczujesz, że tego wszystkiego masz mniej. Łatwo wtedy myśleć w kategoriach kosztów. Tymczasem, psychoterapia to jednocześnie koszt oraz inwestycja. Mając się ze sobą lepiej, łatwiej jest wywiązywać się z obowiązków, zarabiać pieniądze, czy znajdować czas dla siebie i bliskich.